Szawuot, Święto Tygodni (Wj 34:22), drugie po Pesach święto pielgrzymie, nazwane także w Biblii Świętem Żniw (Kpł 23:16, 21), jest obchodzone 6 dnia miesiąca siwan, który przypada w tym roku 5 czerwca – w dniu, kiedy świat chrześcijański obchodzi Zielone Święta, pamiątkę Zesłania Ducha Świętego.
Szawuot jest obchodzone na koniec zbiorów jęczmienia, których pier-wszy snop (omer) – pierwociny, zebrany pierwszego dnia żniw, w 16 dniu nisan (drugim dniu Pesach) został złożony jako ofiara dziękczynna za żyzność ziemi i obfitość plonów. W tym dniu rozpoczyna się „liczenie omeru”– odliczanie kolejnych 49 dni do Szawuot, kiedy składana była ofiara z pszenicy.
Biblijny zapis z 23 rozdziału Księgi Kapłańskiej mówi, że Święty Izraelski polecił obchodzić Szawuot 50 dni po święcie Pesach, odliczając je od ofiarowania wtedy pierwszego snopa (omeru) jęczmienia, zebranego w czasie żniw. Zgodnie z tym zaleceniem, w synagodze do dziś odlicza się kolejne omery.
U podstaw, należącego do ‘świąt Pana’, Święta Tygodni leży więc Boże polecenie, by obchodzić je 50 dni po święcie Pesach, odliczając je od ofiarowania pierwszego snopa jęczmienia.
Szawuot uważane jest za święto kończące obchody Pesach. Dlatego w Talmudzie nosi nazwę Aceret (hbr. Świąteczne Zgromadzenie – święto końcowe).
Stosownie do tego, że Święto Tygodni, zgodnie z Bożym poleceniem, ma być obchodzone 50 dni po święcie Pesach, Święto Zesłania Ducha Świętego nosi nazwę Pięćdziesiątnicy.
Przypomnijmy, iż opisane w Dziejach Apostolskich (Dz 2:1-13) spotkanie Żydów, ‘mężów nabożnych spośród wszystkich ludów jakie są pod niebem’ miało miejsce zaraz po 49 dniu liczenia omeru, zwanego po hebrajsku sfirat ha-omer. Wtedy to nastąpiło Zesłanie Ducha Świętego.
Po zburzeniu Świątyni Szawuot stało się dla Żydów również świętem nadania Izraelowi Tory (Wj 19 i 20), co jest akcentowane w modlitwach w synagogach.
W tym kontekście nasuwa się skojarzenie, iż żydowskie Święta Żniw przypominają o nadaniu przez Stwórcę synom Izraela Prawa na Synaju, a półtora tysiąca lat później, w dniu, kiedy żydowscy uczniowie Mesjasza przybyli na te święta do Jerozolimy, aby dziękować za Boży dar pierwszego żniwa, Duch Święty zapisał Prawo w ich sercach i dał im pierwsze żniwo nawrócenia.
Przypomnijmy, za komentarzem Davida Sterna do 2 rozdziału Dziejów Apostolskich, iż zawarty tam opis wskazuje na to, że nie-Żydzi mogą się stać częścią ludu Bożego, nie stając się Żydami. Żaden jednak nie-Żyd nie może być chrześcijaninem, jeśli nie powie: Wasz Bóg jest moim Bogiem.
Nie przypadkiem też Bóg wybrał święto wiązane z Torą, by zesłać Ruach Ha-Kodesz – Ducha Świętego, aby pełne mocy było życie każdego talmida (mędrca zgłębiającego Pisma) i pełna mocy była cała wspólnota wierzących w Mesjasza Jeszuę.
Podobnie jak moc Tory zachowywała naród żydowski na przestrzeni dziejów, moc Ducha Świętego zmienia na lepsze życie milionów ludzi i uzdolnia ich do świadectwa o Bożej potędze, przemieniającej życie nawet w obliczu najdotkliwszych prześladowań.
David Stern w swym komentarzu przywodzi na pamięć porównanie nieskuteczności Piotra przed otrzymaniem przez niego Ducha Świętego (Mt 16:21-23, 26:69-75; J 21:15-17) – z jego natchnionym kazaniem (Dz 2:14-41).
Zarówno Szawuot jak też Święto Zesłania Ducha Świętego możemy zatem zasadnie nazywać ‘świętami żniw’.
Tora (po hebrajsku to słowo znaczy ‘nauka’ a nie prawo) naucza prawdy. Prawda Toryukazana w Tanach nie jest inna niż prawda Tory ukazana w Nowym Testamencie – pisze Stern.
Oba święta nazywane Pięćdziesiątnicą mówią o nadaniu Tory ludowi Bożemu. Na górze Synaj Bóg wypisał na kamiennych tablicach Dziesięć Przykazań (Wj 31:18), a po Wniebowstąpieniu Jeszuy, stosownie do proroczych zapowiedzi (J 31:32) i (Ez 36:26), Torazostała wypisana na tablicach serc (2 Kor 3:6-18).
Związek między Torą a Ruach Ha-Kodesz podkreślają cudowne znaki. Huk wichru i ogień w Jeruszalaim przypominają ogień, dym i odgłosy pod górą Synaj (Wj19:18-19, Pwt5:19-21).
W dniu Zesłania Ducha Świętego lud Boży nie trzymał się jednak z dala (Wj 19:21-23, Pwt 5:22-24), lecz Chwała Boża przyszła do każdego z osobna.
Dziękujmy Najwyższemu za bogate owoce jednych i drugich żniw!
Felicja Białęcka