Początkowy werset paraszy, obejmującej rozdziały 7-11 Księgi Powtórzonego Prawa, zawiera kluczowe słowo Ekew, które stanowi nazwę całej paraszy. Można je przetłumaczyć jako: „ponieważ”.
Pan, Bóg twój, Izraelu, dochowa przymierza i obietnicy łaski, które przysiągł twoim ojcom, ponieważ ty będziesz słuchał tych praw, przestrzegał ich oraz je spełniał. Z posłuszeństwa będzie wypływało błogosławieństwo dla narodu i ziemi izraelskiej, zaś zejście z tej drogi przyniesie przekleństwo. Dalsze dzieje narodu pokazały, jak trudno było pozostać na ścieżce posłuszeństwa i jakie brzemienne miało to skutki.
Jednak w wyznaczonym czasie, Bóg posłał Izraelowi Mesjasza, który w doskonały sposób wypełnił Torę, usuwając przekleństwo i otwierając drogę do błogosławieństwa każdemu, kto Jemu zaufa, w Niego uwierzy i zostanie okryty Jego sprawiedliwością.
Mesjasz przyszedł do Izraela i do całej ludzkości, ponieważ Bóg tak umiłował świat, że dał swojego Syna Jedynego, aby każdy kto w Niego wierzy, nie zginął ale miał żywot wieczny. „Bóg zaś daje dowód swojej miłości ku nam przez to, że kiedy byliśmy jeszcze grzesznikami, Chrystus za nas umarł” – powiada apostoł Paweł w Liście do Rzymian. On wziął na Siebie to niewykonalne Ekew, „ponieważ”, któremu człowiek nie mógł sprostać, i dał nam moc nowego życia.
Jesteśmy dziedzicami błogosławieństwa, ponieważ Mesjasz wypełnił całe Prawo, ponieważ umarł za nas jako Baranek Boży i powstał z martwych, ponieważ wyjednał dla nas pokój z Bogiem.
Co ciekawe, słowo Ekew jest bardzo podobne do innego hebrajskiego słowa, Akew, które znaczy: „pięta”. To w oczywisty sposób przynosi skojarzenie z dobrą nowiną ogłoszoną jeszcze w ogrodzie Eden, kiedy Bóg zapowiedział o potomku kobiety: „ono zdepcze ci głowę, a ty ukąsisz je w piętę.” Słowa te znalazły wypełnienie w Mesjaszu.
„On będzie spuszczał deszcz na waszą ziemię we właściwym czasie: jesienny i wiosenny, a ty będziesz zbierał swoje zboże, swój moszcz i swoją oliwę” – powiada tekst Tory.
Izrael otrzymał przekazane przez Mojżesza ostrzeżenie, że jeżeli odwrócą się od Pana, to On: „zamknie niebiosa tak, że nie będzie deszczu, a ziemia nie wyda swego plonu, i dzieci Izraela szybko zginą w tej pięknej ziemi, którą Pan im daje.” Izraelici dowiadują się, że kraj do którego wkraczają, Kanaan, jest zależny od corocznych opadów deszczu. Inaczej było w Egipcie, który czerpał wodę z Nilu. Natomiast Kanaan otrzymuje wodę bezpośrednio z niebios.
Zatem, aby przetrwać w tej ziemi, naród izraelski będzie musiał utrzymywać jak najlepsze stosunki z niebem. Jeżeli będą miłowali Boga, służąc Mu z całego serca i z całej duszy swojej, to – powiada Mojżesz – „On będzie spuszczał deszcz na waszą ziemię we właściwym czasie: jesienny i wiosenny, a ty będziesz zbierał swoje zboże, swój moszcz i swoją oliwę”. Kiedy w ziemi Izraela deszcze spadają we właściwym czasie, kraj cieszy się powodzeniem i dostatkiem.
Bóg mówi tutaj o dwóch różnych porach deszczowych – jedna z nich to „joreh” a druga to „malkosz”, w naszym tłumaczeniu: deszcz jesienny i deszcz wiosenny.
Deszcz jesienny, który jest wcześniejszy, rozpoczyna się ogólnie rzecz biorąc, w miesiącu ósmym kalendarza hebrajskiego, wkrótce po Święcie Namiotów, i trwa z przerwami do wiosny. Deszcz wiosenny przychodzi pod koniec, w okolicach święta Pesach.
Tradycja żydowska powiada: „wczesny deszcz spada w miesiącu cheszwan a późny deszcz w nisan.” Te dwie newralgiczne pory deszczowe, od których zależy życie w Izraelu, można porównać z przyjściem Mesjasza – oczekiwaniem na Niego i życiem, które z Niego płynie. Jego pierwsze przyjście znalazło swój główny punkt ciężkości w czasie Paschy, dając pełnię temu świętu wiosennemu.
Symbolika świąt jesiennych (Dzień Trąbienia – Dzień Pojednania – Święto Namiotów) nakierowuje nas na oczekiwanie Jego drugiego przyjścia. Jego powrót będzie jak wczesny deszcz jesienny, rozpoczynający porę napełnienia ziemi obfitością wód. Tak jak Bóg jest wierny swym obietnicom i zsyła deszcze we właściwych porach, pośle także Mesjasza we właściwej porze.
Powiązanie między porami deszczowymi i przyjściem Pana zasugerowane jest także w innych miejscach Biblii. Prorok Ozeasz zachęca Izrael, aby usilnie pragnął poznać Pana, ponieważ: „że go znajdziemy, pewne jest jak zorza poranna, i przyjdzie do nas jak deszcz, jak późny deszcz, który zrasza ziemię!” (Oz 6:3). Wedle słów Psalmu 72, król Dawidowy, Mesjasz, „będzie jak deszcz, który pada na łąkę skoszoną, jak ulewa zraszająca ziemię!” Zaś prorok Joel, zwiastując nadejście ery mesjańskiej, stwierdza: „A wy, dzieci Syjonu, wykrzykujcie radośnie i weselcie się w Panu, swoim Bogu, gdyż da wam obfity deszcz jesienny i ześle wam, jak dawniej deszcz, deszcz jesienny i wiosenny.”
Wspomniane słowo hebrajskie „joreh”, oznaczające deszcz jesienny, posiada rdzeń czasownikowy „jara”, co znaczy: „nauczać”, „instruować”, tak jak w źródłosłowie wyrazu Tora. Ta podwójna konotacja słowa „joreh” stwarza dwie możliwości odczytania powyższego wersetu z księgi Joela. Fraza: „da wam obfity deszcz jesienny” może być równocześnie odczytana jako: „da wam uczącego/ czy nauczyciela/ sprawiedliwości”. Nawet żydowscy uczeni, tacy jak Raszi i Abarbanel uważali, że być może jest to nawiązanie do Mesjasza który będzie nauczał cały świat właściwej drogi służenia Bogu HaSzem. Dlatego jedna z parafraz tego wersetu brzmi następująco: „Przeto wy dzieci Syjonu, radujcie i weselcie się w HaSzem, waszym Bogu, gdyż On daje wam Nauczyciela sprawiedliwości”. Z kolei parafraza tego wersetu w Targumie Jonatan, brzmi następująco: „O dzieci Syjonu, bądźcie szczęśliwe i rozradujcie się w Memra [Słowie] Pana waszego Boga! Gdyż On dał wam z powrotem waszego nauczyciela sprawiedliwości, i on zsyła wam deszcz, deszcz wczesny w jego oznaczonym czasie oraz późny deszcz w miesiącu Nisan.”
Tak samo można dwojako odczytać słowa proroka Ozeasza z 10 rozdziału, 12 wersetu . W pięknym przekładzie Biblii Gdańskiej, słowa te brzmią następująco: „bo czas jest szukać Pana, aż przyjdzie, i spuści na was sprawiedliwość jako deszcz.” Jest to równoznaczne wezwaniu: „Szukajcie Pana, abyście otrzymali nauczyciela sprawiedliwości”. Tym Nauczycielem Sprawiedliwości, jedynym doskonałym, który całkowicie wypełniał to, co głosił, jest Mesjasz Jezus. On przychodzi do Izraela jako późny i wczesny deszcz. Zstąpił z niebios jak ożywczy deszcz, aby uczyć nas Bożych dróg sprawiedliwości.
Wspólnota pierwszych naśladowców Jezusa zapewne tak właśnie rozumiała proroctwa o zesłaniu wczesnego i późnego deszczu, wiążąc je z dwoma przyjściami Mesjasza i nadzieją Jego rychłego powrotu. Takie słowa zachęty do cierpliwego wyczekiwania dnia Pana, znajdujemy w liście Jakuba: „Przeto bądźcie cierpliwi, bracia, aż do przyjścia Pana. Oto rolnik cierpliwie oczekuje cennego owocu ziemi, aż spadnie wczesny i późniejszy deszcz. Bądźcie i wy cierpliwi, umocnijcie serca swoje, bo przyjście Pana jest bliskie.” Przyjdź Panie Jezu!
Wszystkim życzę obfitości Bożego pokoju – szalom!
Emanuel Machnicki